Tetebatu

15 oktober: een goede nacht achter de rug. We zijn blij met onze klamboe misschien niet nodig maar wel fijn. Mijn rug gaat redelijk, beweging lijkt oke. Om 9 uur op pad met guide Ross. De rijstvelden in, naar de jungle en een andere waterval.
En dat is nu zo leuk van een gids die wijst je op planten: ananas, papaya, wilde koriander, kaneelboom, wilde koffie , cacao, macademia noten die een oud vrouwtje in de jungle aan het verzamelen is ( zijn aardig wat geld waard) mango.
Na zo’n 10 min wandelen net buiten het dorp in de tuin van Ross blijkt een groep zwarte apen te zitten. Een aantal vrouwen roepen dit naar Ross. En ja hoor: we are lucky . Ouders met jonkies, we kijken totdat we er pijn van in de nek hebben. De tocht voert verder en we staan vaak stil om te genieten van vergezichten en al het moois wat er te zien is. Jim ruilt zijn petje ( wat hij bijna nooit gebruikt) met een vrouwtje ( echt klein ) die op het rijstveld werkt . Hij krijgt haar zonbescherming gemaakt van bananenblad. Het is te klein dus wordt er een op maat gemaakt. Blij heel blij is ze met de pet en dat uit ze met heerlijke verse mango! Jammie!
Na een paar uur lopen is daar een dorpje Kembangkuning genaamd waar we willen lunchen. Het is een heel netjes mooi bijna luxe uitziend dorp maar helaas geen warung te bekennen. Gelukkig is men bij een winkel waar ook een tafeltje buiten staat bereid om een paar portie noedels in elkaar te draaien! Met water, frisdrank en ijsjes en voldoende belangstelling van de locals eten we ons maagje rond en worden we geacht 66.000 rp te betalen. Dat is iets van € 4,22. We geven ze 100.000 waar ze blij mee zijn.
Op naar de waterval. Het blijkt dezelfde van vorig jaar , prachtig. pad er naar toe. Jim duikt er meteen in en veronique en ik kijken toe omdat er geen plek is in de spelonk is waar we op kunnen drogen.
Dan naar huis om af te koelen. We betalen ross en die lijkt niet blij. Maar hij zegt niets en vertrekt met een handdruk even later. Na wat googelen en navraag bij een andere gids blijkt dat ook wel dat het weinig was. We hebben hem later het dubbele gegeven. Jim gaat per scooter met iemand geld pinnen in een dorp verderop.
Op pad voor een koud biertje bij sama sama waar we eergisteren ook waren. Ook dineren we daar en luisteren naar best wel mooie live muziek.
Rond half 9 zijn we thuis en veronique kruipt direct t bed in. Eigenlijk ook de enige plek waar je zacht kunt zitten of liggen. ( in Indonesië hebben we inmiddels eelt op de billen van al die harde stoelen en banken. Mijn rug die nog steeds niet helemaal oke is vind liggen ook lekker dus naar bed. En dan staan daar chuky en Nadine op de stoep ( leren kennen vorig jaar en uit mijn verhaal van gisteren) ik klets met jim tot 22.00 u en duik moe mijn bed in. Jim blijft nog zitten en als hij binnen komt wordt ik wakker. Dan is het na twaalven als ik in slaap val tot de ochtend half 6.