Per scooter naar de spiderweb ricefields

Vrijdag 20 sept. En dan gaan we toch op de scooter en dat gaat eigenlijk prima. In de stad is het druk maar coureur Jimbo gaat prima. Na zo’n 45 minuten rijden komen we aan in Cancer waar een scooter rijder ons direct gidst naar de Rijstvelden.
We betalen ieder rp 25.000 entree en een gids geeft ons een stok en we beklimmen de trap naar boven.
Daar wacht een uitzicht op het dal met de rijstvelden in de vorm van een spinnenweb. Bij de verdeling van het land hebben de dorpelingen ervoor gekozen om de rijstvelden in punten van een immense pizza te verdelen.
Het is inderdaad een bijzonder gezicht ondanks dat veel velden momenteel droog zijn en er koeien op lopen.
We maken de nodige foto's voor het archief en dalen weer af naar beneden waar we een leuk gesprek hebben met een meisje ( Oostenrijkse ) die al dik 3 maanden alleen aan het reizen is. En de nodige jongelui die allemaal hun Engels willen oefenen. Jim stemt voor zover dit gaat een gitaar voor een van de jongens.
Al met al een gezellige boel en als we de zoete zwarte koffie op hebben rijden we door het prachtige landschap weer terug.
Ff tanken, fles benzine erin laten gieten rp 15.000. betalen en hup daar snorren we weer verder! Genieten van de mooie omgeving en ik maak n paar filmpjes tijdens t rijden. O ja en heel veel zwaaien naar mensen die: Hello mister roepen. We zijn een welkome afleiding voor iedereen .
Na een kopje koffie en n hapje eten rijden we terug naar de Homestay. Daar komen we in gesprek met een oom van Ricardo de eigenaar. Hij geeft ons een adres van een : tuurlijk ! vriend in Labuan bajo die een veilige boot heeft en 1 daagse tochten naar Komodo verzorgt voor een mooie prijs, we zullen het eens gaan bekijken.
In de middag wandelen we naar een traditioneel dorp kampung ruteng. De huisjes staan in een ronde gebouwd en ik lees op internet dat er meerdere gezinnen in wonen. Een van de bewoners spreekt verrassend goed Engels. Ze is net terug in t dorp na 3 jaar in Kenia gewoond te hebben.
De kinderen in t dorp vragen om pennen of geld maar dat dien we niet.
Als we het dorp uit lopen volgt een armoedig vuil meisje ons. ze vraagt aan Jim of we een banaan hebben. Helaas ook geen banaan maar even later realiseren we ons dat we een grote mango in de tas hebben. We roepen haar en schoorvoetend komt ze onze kant op. Als ze ziet wat we haar willen geven komt ze aanrennen en neemt de mango om dan dolgelukkig op blote voeten richting dorp te rennen. We denken dat ze erge honger had. De 6 km lange wandeling met een groot biertje in een soort van Mac resto. Het was weer een mooie dag! Zometeen nog ff de stad in om te gaan eten en dan morgen op naar Labuan bajo per bus. Groetjes